دیدی توو این عکس خارجیا که طرف یه پلاکارت بزرگ دستشه توو خیابون ایستاده و بغل رایگان میده؟ آره ایده فوق العاده ایه! خیلی خوبه، آدم همچین سرحال میاد، صبح بدو بدو داری میری سرکار، همه جا شلوغه، سرده و تو هم نگران، یهو میری میبینی میپری بغل یارو بعدشم میری، خیلی هم خوب...!
حالا من یه چیزی به فکرم رسید، داشتم فکر می کردم یه روز عصری که آفتاب داره قرمز میشه (راستی توجه کردی این روزا همش خورشید بعد ازظهر قرمزه؟) برم توو یه پارک و روو یه پلاکارت بزرگ بنویسم صدا زدن مجانی! آره، میدونی آدما چقد دلشون میخواد بعضی وقتها هم به یه اسم یا لقبی که دوست دارن صداشون کنیم؟ خیلی خوبه بخدا! مثلا طرف میاد فقط میگه خورشید، بعد من با چندتا جمله همراهیش میکنم تا اون راهشو ادامه بده و بره:
سلام خورشید جان!
چقدر امروز خوشگل شدی، خیلی خوب شدی خورشید!
خورشید جان انقدر پشت ابرا نباش، بیا بیشتر ببینیمت بابا!
خورشید عزیزم خیلی از دیدنت خوشحال شدم!
یا هر اسمی که هر کی خواست، خدا هم از اسمهای مورد علاقه منه، اصلا همین محیطهای مجازی رو ببین، طرف خو حتما دوست داره دیگه، اسمشو میزاره ماری، یزید، بی نام و اینا، من خودم عاشق این نوع اسم های مثل سرخپوستیام:
مانده در راه!
ایستاده در باد،
رقصنده با گرگ (!)
ره مانده جنگل های شمال و اینا...
خلاصه که بنظرم باید به اندرون خواستهای بشری توجه بیشتری کرد، ما بعد سالیان و بزگتر شدن هنوز آرزوهایی از کودکیمونو همراه داریم اما بخاطر بالاتر رفتن سن و عقل و این قبیل دلایل اونها رو خاک میکنیم یا در همون دوران جا میگذاریم و ازش میگذریم. این اصلا خوب نیست، من هنوز دلم میخواد یه خونه بالای درخت داشته باشم، میخوام ماشین اسباب بازی کنترلی داشته باشم، میخوام توو کوچه فوتبال بازی کنم. احتمالا در تمام علاقه مندی های بالا دوامی نخواهم داشت و زود سیر میشم اما مهم برام اینه که سیر بشم! آره، حالا 15 سال پیش نشدم امروز میشم، عیبش چیه؟
خیلی وقتها فکر میکنم بچه هامو طوری بزرگ میکنم که عالی باشن، اصلا میدونم چه بچه ننه هایی میشن اما میکنم، اونم من که اصلا از بچه خوشم نمیاد، چرا؟ خب مسلمه که اونی رو که نداشتم واسه بچه هام میخوام تا خودم ارضا شم، تا خودم راضی باشم، شاید دلیل ازدواج و بچه دار شدن من فقط همین باشه که کمبود هام در این دو مورد در زندگیمو برطرف کنم و این خیلی بده...
* آهنگ پس زمینه: هایده
No comments:
Post a Comment