بانو

زني را مي‏شناختم که بکارتي نفروختني داشت
و حلقه اي به دست، که رازها در آن چال کرده بود.

و باد سرمشق رفتن هر روز بر تارهاي زلفکانش مي آراييد.
از غرب آن بار طلوعي برخاست

صدايي قديمي از دل آسمان بر دلش نشست،

و "حضور" نماز شک بر پيکر آسمان خواند

که شايد اين بار

منجي فرود آيد.
عيسي

قدمي نو برداشت

کلامي تازه گفت:

آب

بابا

مامان...