радикализм

از بچگی تووی جوی نه چندان مذهبی بزرگ شدم. جو جوِ سنتی ای بودا، اما زیادم آنچنان مذهبی نبود. وقتی 14-15 سالم بود یک دل نه صد دل عاشق و شیفته کلمه ای بنام کمونیسم شدم. خب دور و وَرم هم زیاد بودن کتابهایی که جلدای قرمز پاره پوره و موش خورده داشته باشن، تلفیق داس و چکش برام جالب بود و همراه بلوغ، انکار خدا بزرگترین شیطنت و جسارتم محسوب میشد و ازینکه این موضوع رو بصورتی که موضوع اکتسابیه بحث میکردم بسی کیفور بودم!

اما الآن دیگه از اون تفکرات خبری نیست، خب با مطالعه و گشت و گذار و شناختن بیشتر میشه به نتایجی رسید تا افق دید آدم بازتر و گشادتر بشه. اما هنوز هم میگم از اون شوری که 7-8 سال پیش در من بوجود آورد همیشه همراهم خواهد بود و مسائلی که در پیرامون این موضوع هستند رو تا حدودی کم و بیش پیگیری میکنم.

چند وقت پیش مستندی از بی بی سی فارسی پخش شد که مربوط به زندگی و فعالیتهای سیاسی ارنستو چگوارا بود. آنقدر که در طی یک برنامه این آدم رو کوبیدند و اون رو قاتل "خونخوار" و وحشی !!! و دیوانه معرفی کردند من بی اختیار یاد برنامه های سیمای ملی عزیز افتادم با اینکه 2-3 سالی میشه که دیگه تلویزیون نمیبینم. اون طرز معرفی کردنهای رادیکال، اغراق آمیز و کلا من اول به این نتیجه رسیدم که دروغ رو هرچه بلندتر داد بزنی قابل باورتر است!

حالا چندوقته شبکه من و تو هم زده به تیپ و تار اینا، دوتا برنامه از "نظام سیاسی و ایدوئولوژی ای نشون میده که از اساس ایراد" داشت. به چالشش میکشه، مسخرش میکنه، حماقتش میدونه!

اصلا بحث اصلی من دقیقا در نقطه مقابل این جریانه، شما به چی خودتون مینازید؟ به نظام سالها سرمایه داریتون؟ یا که نه، اصلا بدتون هم نمیاد شاهنشاهیش کنین دورهمی حالشو ببرین؟ واقعا انگلیس و آمریکا چه گلی بسر دنیا زدن؟ خودتونم دهنتون سرویسه، باز چرا گه همو میخورین؟ اصلا این ایرانی های اون توو، به اونا چه ربطی داره؟

واقعا یکی نیست بیاد ازین برنامه بزاره که این همه جوون رو توو ده سال کشتند، هزار هزار تا آدمو توو دوماهی که توشیم بیست و چهار سال پیش کشتن، این همه شاعر و نویسنده و نابغه و جوون رو از دهه بیست تا آخرا دهه شصت دوتا رژیم دیکتاتوری کردن توو گور، هیشکی نیست اینارو بنویسه، هیشکی نیست بیاد بگه ابوتراب باقرزاده کی بود، هیشکی نیست بیاد بگه بزرگ علوی کوو، هیشکی نیست بگه اصن حرف حساب طبری چی بود؟ یه مش امل بی شعور احمق هم که این همه سال مثل یابو توو عراق دارن می چرن و واس خودشون کمپ میزنن و اتفاقا میدونن تف سربالان!

حالا هی برنامه واسه هم بسازین، همه هم کانال تلویزیونی دارن، همه هم وبسایت دارن، همه هم توو هم عوامل نفوذی دارن، بخدا حالم از همشون بهم میخوره...

ریدین بابا، بزن اون کانال پسرم!

* آهنگ پس زمینه: هستی، هاله غفوری